- Ίσκια
- (Ischia). Νησί (46 τ. χλμ., 17.600 κάτ. το 1990) της Ιταλίας στην Τυρρηνική Θάλασσα, στον κόλπο της Νάπολης. Η Ί. είναι ηφαιστειογενούς προέλευσης και στην ηφαιστειακή δραστηριότητα οφείλονται οι συχνοί σεισμοί, η απελευθέρωση ατμών και η ύπαρξη χλωριονατριούχων θερμοπηγών με ιαματικές ιδιότητες. Το νησί είναι ορεινό με υψηλότερη κορυφή το Μόντε Επομέο (788 μ.), ηφαίστειο χωρίς πρόσφατη δραστηριότητα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, αφού το έδαφος είναι πολύ εύφορο, την παραγωγή κρασιού και την αλιεία. Στο νησί λειτουργεί γεωθερμικός σταθμός παραγωγής ενέργειας. Η Ί., η οποία είναι γνωστή και ως Σμαραγδένιο Νησί, έχει σήμερα πολύ ανεπτυγμένο τουρισμό, ο οποίος οφείλεται τόσο στην ύπαρξη των ιαματικών πηγών όσο και στα καταπληκτικά τοπία της. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Πιθηκούσα από τους Έλληνες και Αιναρία κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. Την αποίκισαν οι Χαλκιδείς και οι Ερετριείς (5ος αι. π.Χ.), οι οποίοι όμως γρήγορα την εγκατέλειψαν εξαιτίας των ηφαιστειακών εκρήξεων (η τελευταία από τις οποίες συνέβη το 1301 μ.Χ.). Ένας μεγάλος σεισμός συνέβη το 1883. Στην ομώνυμη πόλη, σημαντικότερο οικισμό του νησιού, υπάρχει μεσαιωνικό κάστρο, χτισμένο πάνω σε ερείπια του 5ου αι.
Τμήμα του γραφικού λιμανιού στο ιταλικό νησί Ίσκια (φωτ. ΑΠΕ).
Dictionary of Greek. 2013.